-
1 os|oba
f 1. (człowiek) person- osoba/osoby w średnim wieku a middle-aged person/middle-aged people- osoby dorosłe adults- odzież dla osób tęższych outsized clothing- stół na dwanaście osób a table seating twelve (people)- osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony authorized entry only- przybył mistrz we własnej osobie the master himself arrived- on jest dość nieśmiałą osobą he is rather shy- malarz i poeta w jednej osobie a painter and poet rolled into one2. Jęz. person- czasownik w trzeciej osobie liczby pojedynczej a verb in the third person singular- pisać coś w pierwszej osobie to write sth in a. put sth into the first person3. Literat. (bohater) character, personage 4. książk. person- zainteresowanie prasy osobą księżnej/osobami profesora i jego małżonki the interest of the press in the princess/the professor and his spouse- znalazł sojusznika w osobie generała Rossa he found an ally in (the person of) General Ross- moja/jej osoba jako przedmiot plotek I/she as an object of gossip- mianowano nowego ministra w osobie Jana Kota the new minister is Jan Kot□ osoba duchowna clergyman- osoba fizyczna Prawo natural person- osoba postronna outsider- osoba prawna Prawo legal person; (jednostka zbiorowa) (w prawie rzymskim) body corporate, corporation; (w prawodawstwie anglosaskim) corporation (aggregate)- osoba prywatna Prawo private person a. individual- osoba towarzysząca accompanying person, escort- osoba trzecia third party- osoba urzędowa Admin., Prawo official, civil servantThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > os|oba
-
2 duchowny
1. adj(stan, osoba) clerical2. m* * *a.rel. clerical, ecclesiastical; seminarium duchowne seminary; ojciec duchowny father confessor, confessor; osoba duchowna minister, clergyman.mpminister, clergyman.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > duchowny
-
3 duchowny
-
4 duchowny
duchowny1 geistlich;seminarium n duchowne Priesterseminar n; -
5 Geistliche
Gei stliche(r) f(m)
См. также в других словарях:
osoba — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. osobabie; lm D. osób {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jednostka ludzka; człowiek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młoda osoba. Dorosła osoba. Osoba duchowna. Osoby w podeszłym wieku. Obca,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osoba — ż IV, CMs. osobabie; lm D. osób 1. «jednostka ludzka, człowiek, postać» Osoba starsza, młoda, w średnim wieku. Odzież dla osób tęższych. Osoby nie upoważnione. Obca, znajoma osoba. Przemądrzała, niesympatyczna osoba. W dali zamajaczyła jakaś… … Słownik języka polskiego
duchowny — duchownyni «odnoszący się, należący do duchowieństwa, kleru» Stan duchowny. Seminarium duchowne. Władza duchowna. ∆ Ojciec duchowny «spowiednik» ∆ Osoba duchowna «ksiądz» duchowny w użyciu rzecz. «osoba należąca do duchowieństwa; ksiądz,… … Słownik języka polskiego
akolita — m odm. jak ż IV, CMs. akolitaicie; lm M. akolitaici, DB. akolitatów 1. książk. «osoba przebywająca często w czyimś towarzystwie, będąca czyimś zwolennikiem, poplecznikiem» Być czyimś akolitą. 2. rel. «osoba duchowna w kościele katolickim mająca… … Słownik języka polskiego
kaznodzieja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIb, DCMc. kaznodziejaei; lm M. kaznodziejaeje, D. kaznodziejajów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba duchowna, która wygłasza kazania {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
katecheta — m odm. jak ż IV, CMs. katechetaecie; lm M. katechetaeci, DB. katechetatów «osoba duchowna lub świecka nauczająca katechizmu lub w ogóle zasad religii chrześcijańskiej» Ksiądz katecheta. ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
ślub cywilny — {{/stl 13}}{{stl 7}} zalegalizowanie małżeństwa, zawarcie związku małżeńskiego przed urzędnikiem państwowym (nie przed osobą duchowną, bez obrzędu religijnego) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brać tylko ślub cywilny, bez kościelnego. Zaprosić kogoś na ślub … Langenscheidt Polski wyjaśnień
